OTOİMMÜN ROMATOİD HASTALIKLARDA OTOANTİKORLAR

Özet

Otoimmün romatoid hastalıkların tanısı klinik, histopatolojik, laboratuvar ve immünolojik testlerden oluşan parametrelerin bir araya gelmesi ile konulabilmektedir. Bu parametrelerin içinde otoantikorlar, özellikle klinik verileri net olmayan hastalar için ayırıcı tanıda büyük yarar sağlamaktadır. Otoantikorların tanımlanmasında immünfloresan, ELISA, immündifüzyon, immünopresipitasyon ve Western blot gibi çeşitli yöntemler sayılabilmektedir.Anti nükleer antikor, çift sarmallı deoksiribonükleik asit antikoru, anti nötrofil sitoplazmik antikorlar gibi otoantikorlar altın standart yöntem olarak immünfloresan ile çalışılırken; anti-siklik sitrulinlenmiş peptid (CCP) antikorları, anti fosfolipid antikorları (anti-kardiyolipin) ELİSA yöntemi; ekstrakte edilebilen nükleer antijenlere karşı antikorlar (ENA) grubunda ise immünblot ve western blot yöntemi ile değerlendirilir. Günümüzde otoantikorların sayısı 100’den fazladır. Bu otoantikorların bazılarının anlamı halen bilinmemektedir. Anti nükleer antikor grubu otoantikorların tanımlanması  sistemik ve organ spesifik hastalıkların teşhis ve tedavisinde önemli rol oynar. Bu yöntemler kullanılarak klinik tıp ve klinik immünolojide pratik, hızlı ve güvenilir sonuçlara ulaşılır.